فاجعه بعد از خروج

افغانستان را فاجعه بعد از خروج نیرو های اتحاد شوری تهدید میکند

 

در فضائی حملات همه روزه طالبان – حمله امروزی و چندی قبل در ولایت تخار بسیار دقیق و سنجش شده میباشد. در این حمله عبدال عزیز رئیس یکی از نواحی های این ولایت و حاجی هاشم عضو شورای صلح افغانستان به قتل رسیدند. این حمله در شهر تخار صورت گرفت که یکی از سلسله های حملات دقیق علیه شخصیت های مشهور سیاسی افغانستان میباشد. تصریح این موضوع را پتر گانچاروف ادامه میدهد.

تعداد کشته شدگان شخصیت های برجسته سیاسی و دولتی از طریق حملات دقیق، به بیست نفر رسیده است. جالب این است که در بین این کشته شدگان تعداد کم از ملیت پشتون مشاهده میشود. پلان طوری است که میخواهند وضع را برهم بزنند و خانه جنگی را با سناریوی که بعد از عودت نیرو های شوریاز افغانستان معلوم است، ایجاد نمایند. که در آن پشتونها باید علیه همه ملیت ها بجنگند.

جالب این است که این تیر اندازی ها بعد از استعفا رئیس اداره امنیت ملی افغانستان امرالله صالح شروع شد. امرالله صالح نظر خود را پنهان نمی کرد که طالبان مثل سابق به سازمان آی سی آی پاکستان ارتباط دارد. بعضی ها معتقد اند که یگانه علت قتل وی، طرز تفکراش در مورد طالبان بود.

معلوم میشود که کشتن دقیق شخصیت های ائتلاف شمال و یا قسمیکه حالا میگویند «مجاهد ها» در زمانی صورت میگرد که مساله ایجاد افغانستان فدراسیون زیاد حاد گردیده است. معضله فدراسیون در افغانستان یک بحث جدید نیست، اما از اینجا اختلاف بوجود آمده است. وهمیشه کسی پیدا میشود که آب را خت نموده ماهی بگیرد.

ولادیمر پلاستون پروفیسر پوهنتون دولتی نوسیبرسک و متخصص امور افغانستان میگوید:

-هر قدر که سرو صدا در مورد فدراسیون افغانستان بلند شود، به همان اندازه به نفع طالبان میباشد. به نظر این متخصص حالا طالبان نیرومیگرند تا بعد از عودت ناتو و نیروهای امریکا در سال 2014 از افغانستان، به اهداف سیاسی خود برسند. در آن زمان، موضوع اساسی در افغانستان قبل از عودت نیروهای شوروی حل نشده باشد، دولت کابل متوجه چالیش های بعد از عودت قوأ اتحاد گردید. در آنوقت رژیم داکتر نجیب سقوط کرد و بین مجاهدین جنگ های شدید شروع شد. عامل این بود که از یکطرف خلق و پرچم با هم رقابت داشتند و از طرف دیگر قوماندان دستم از حمایت دولت نجیب ا الله پشتون امتناع ورزید.

مشکل است که با نظر متخصص ولادیمر پلاستون موافقه نگردد. ولی یک فرق وجود دارد، وآن این است که طالبان زیاد انتظار نمی مانند. آنها منتظروقت خود هستند. روز وساعت را حساب میکنند. اگر سناریو سیاسی قسمیکه همین حالا مشاهده میگردد پیش برود، در آن صورت سنایور بعد از عودت نیرو های اتحاد شوروی در افغانستان تکرار خواهد شد. یعنی بار دیگر گروپ های ملیت های کوچک با ایدا ایجاد فدراسیون در مقابل پشتونهای تند روکه مخالف فدراسیون هستند، روبرو می شوند. اما این بار طالبان قدرت را از دست نمی دهند. معلوم میشود که آنها در مقابله های بعدی نیز حاظر هستند.

طالبان هویت خود را تغییر میدهد. اکنون آنها با ریش ولنگی نیسند، بلکه با دریشی و ریش بریده داخل صحنه سیاسی میشوند. نمایندگان آنرا در خارج میپزیرند و با ایشان مذاکره می کنند و در مورد ایشان مینوسند. کسانی با طالبان نشست می کنند که خود را مهندسین سیاسی آینده افغانستان میدانند.