تاریخ انفجار بمب هیدروژنی در پایگاه "سمیپالاتینسک"
برچسب‌ها: دفاع و امنیت,
روسیه, نظامی رو
13.08.2013, 13:25
درست 60 سال از انفجار آزمایشی نخستین بمب هیدروژنی شوروی "RDC-6c " در پایگاه نظامی آزمایشی سمیپالاتینسک می گذرد....
در کل، دهه های 1940 و 1950 میلادی برای نیروی اتمی شوروی، سالهای درخشانی بوده است. تحلیلگران آمریکایی پیش بینی کرده بودند که تنها ساخت بمب اتمی برای مسکو نزدیک به 10 سال به طول خواهد انجامید و نخستین آزمایش هسته ای را اواسط دهه ی 1950 میلادی درنظر گرفته نمود. در بسیاری از موارد همین دلیل باعث سرد شدن روابط میان کشورهای پیروز درگیری های دهه ی 1940 میلادی شد. بمباران هسته ای ژاپن توسط ایالات متحده، شوروی را به مقام دوم جدول ابرقدرت های جهان تغییر داده بود.
شوروی اولین آزمایش بمب اتمی خود را در 29 آگوست 1949 میلادی انجام داد که این مسئله برای ایالات متحده غیر قابل باور و ناخوشایند بود.
این یک مسابقه برای کسب جایگاه اول و دوم بود. اما ایالات متحده همچنان در صدر جدول ابرقدرت ها قرار داشت. مهمترین مسئله ای که آمریکا را برای رسیدن به این هدف یاری نمود این بود که این کشور توانست تقریبا تمام برنامه های اتمی آلمان یعنی "پروژه ی اتمی ریخ 3" را از این کشور خارج نماید. بدین ترتیب بود که آمریکا پروژه ی خود و آلمان را یا یکدیگر ادغام نمود و توانست به بمب اتمی دست یابد.
هنگامی که خبر آزمایش بمب هسته ای شوروی به گوش ایالات متحده رسید، این کشور نیز به برنامه های هسته ای خود سرعت داد. آمریکا درست 5 سال وقت داشت تا پتانسیل خود را نشان دهد و در طول این مدت به تمامی پروژه های خود سرعت بخشید. شوروی نیز برای دفاع از منافع ملی و ادامه ی حیات دولت پس از وقایع جنگ جهانی دوم و پیروزی بر نازی ها، مجبور بود تا جواب قانع کننده و محکمی برای فعالیت های آمریکا آماده سازد.
بلاخره روز موعود در 12 آگوست 1953 میلادی فرا رسید و شوروی اولین بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد. طراحی و ساخت این بمب در زیر نظر آقایان "آندری ساخاروف" و "یولی خاریتونوف" انجام شد. این یک اقدام منحصربفرد بود که پروژه ی محرمانه ی سلاح هسته ای شوروی را در مرکز طراحی "KB-11 " دنبال می کرد. این مرکز بعدها به مرکز علمی تحقیقاتی انیسیتو فیزیک آزمایشی مرکز فدرال اتمی روسیه، تغییر نام داد.
پایگاه "سمیپالاتینسک" نیز به دقت برای انجام آزمایش هسته ای آماده شده بود. آنچه که امروز می شود توسط ابر رایانه ها محاسبه و ارزیابی نمود، در آن زمان مستقیما در محل، اندازه گیری و محاسبه می شد. برای انجام این آزمایش نزدیک به 3000 دستگاه ثبت، سیستم های اندازه گیری، انواع ابزارهای دقیق و فشارسنج مورد استفاده قرار گرفته شد. از دیگر مواردی که برای تست قدرت انفجار بمب هیدروژنی در نزدیکی محل حادثه قرار داده شد می توان به ساخت و ساز 190 ساختمان، 7 تانک، 17 نوع سلاح و انواع خمپاره انداز در نقاط مختلف این پایگاه آزمایشی اشاره نمود. همچنین 16 فروند هواپیما نیز در فرودگاهی فرضی در نزدیکی این انفجار قرار داده شدند. تمامی این اتفاقات از آغاز تا پایان در محل هایی مشخص فیلم برداری شدند.
لحظه ی انفجار
انفجار بمب به قدری سنگین بود که تمامی ساختمان های اطراف را تا شعاع 4 کیلومتری نابود ساخت و حتی پل راه آهن 100 تنی که در 1 کیلومتری انفجار قرار داشت تا 200 متر به عقب پرتاب شده بود.
پس از این آزمایش، ایالات متحده نیز بلافاصله برای ساخت بمب هیدروژنی دست به کار شد. ولی در هر صورت این شوروی بود که توانست برای اولین بار بمب هیدروژنی طراحی کند که برای جابه جایی آن نیازی به 3 فروند تریلی نباشد. با این که تکنولوژی ساخت بمب هیدروژنی "صنعتی" با 2 سال تاخیر و در سال 1953 صورت گرفت ولی کماکان همین مسئله دلیل اصلی حفظ بالانس و تعادل قدرت در در زمان جنگ سرد و تا اواسط دهه ی 1980 میلادی بوده است.
وقایع تلخ و جبران ناپذیر
متاسفانه تا سال 1953 هنوز بیانیه و هشداری در رابطه با خطر آزمایشات بر روی شکاف هسته اعلام نشده بود. تقریبا تمامی عملیاتی که بر روی مواد رادیواکتیو انجام می گرفت، بدون حفاظ و خطرناک بوده اند. این مواد خطرناک در کیف، و وسایل شخصی افراد مختلف و بدون آگاهی جابه جا می شدند. باید بدانیم، این که ما امروز از نحوه ی برقراری ارتباط و رفتار با مواد رادیواکتیو آگاه هستیم، برای نسل های پیشن ما بسیار گران تمام شد.
نباید این نکته را نیز فراموش کرد که آزمایش بمب های هسته ای خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست، طبیعت و حتی بدن انسان گذاشته است که این خسارات تا به امروز نیز دیده می شود. تغییراتی که مواد رادیو اکتیو می تواند بر بدن انسان بگذارد تا به امرور به طور کلی کشف نشده است.
بسیاری از حامیان رادیکالی محیط زیست امروزی بر این عقیده اند که آنچه که مسلم است این است که تمامی فجایایی که از انفجارهای هسته ای رخ داده است به خاطر نبود اطلاعات و عدم آگاهی افرادی است که با اقدام خود جان میلیون ها موجود زنده را به خطر انداخته اند. متاسفانه در آن زمان روش دیگری برای آزمایش قدرت شکاف هسته ای وجود نداشته است. جالب است بدانید که به محض این که آزمایشگاه های مخصوص برنامه های هسته ای بوجود آمدند، شوروی برای عدم گسترش و محدود سازی و سپس برای منع کامل انفجارهای هسته ای پیش قدم شد
برچسب‌ها: دفاع و امنیت,
روسیه, نظامی رو
13.08.2013, 13:25
درست 60 سال از انفجار آزمایشی نخستین بمب هیدروژنی شوروی "RDC-6c " در پایگاه نظامی آزمایشی سمیپالاتینسک می گذرد....
در کل، دهه های 1940 و 1950 میلادی برای نیروی اتمی شوروی، سالهای درخشانی بوده است. تحلیلگران آمریکایی پیش بینی کرده بودند که تنها ساخت بمب اتمی برای مسکو نزدیک به 10 سال به طول خواهد انجامید و نخستین آزمایش هسته ای را اواسط دهه ی 1950 میلادی درنظر گرفته نمود. در بسیاری از موارد همین دلیل باعث سرد شدن روابط میان کشورهای پیروز درگیری های دهه ی 1940 میلادی شد. بمباران هسته ای ژاپن توسط ایالات متحده، شوروی را به مقام دوم جدول ابرقدرت های جهان تغییر داده بود.
شوروی اولین آزمایش بمب اتمی خود را در 29 آگوست 1949 میلادی انجام داد که این مسئله برای ایالات متحده غیر قابل باور و ناخوشایند بود.
این یک مسابقه برای کسب جایگاه اول و دوم بود. اما ایالات متحده همچنان در صدر جدول ابرقدرت ها قرار داشت. مهمترین مسئله ای که آمریکا را برای رسیدن به این هدف یاری نمود این بود که این کشور توانست تقریبا تمام برنامه های اتمی آلمان یعنی "پروژه ی اتمی ریخ 3" را از این کشور خارج نماید. بدین ترتیب بود که آمریکا پروژه ی خود و آلمان را یا یکدیگر ادغام نمود و توانست به بمب اتمی دست یابد.
هنگامی که خبر آزمایش بمب هسته ای شوروی به گوش ایالات متحده رسید، این کشور نیز به برنامه های هسته ای خود سرعت داد. آمریکا درست 5 سال وقت داشت تا پتانسیل خود را نشان دهد و در طول این مدت به تمامی پروژه های خود سرعت بخشید. شوروی نیز برای دفاع از منافع ملی و ادامه ی حیات دولت پس از وقایع جنگ جهانی دوم و پیروزی بر نازی ها، مجبور بود تا جواب قانع کننده و محکمی برای فعالیت های آمریکا آماده سازد.
بلاخره روز موعود در 12 آگوست 1953 میلادی فرا رسید و شوروی اولین بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد. طراحی و ساخت این بمب در زیر نظر آقایان "آندری ساخاروف" و "یولی خاریتونوف" انجام شد. این یک اقدام منحصربفرد بود که پروژه ی محرمانه ی سلاح هسته ای شوروی را در مرکز طراحی "KB-11 " دنبال می کرد. این مرکز بعدها به مرکز علمی تحقیقاتی انیسیتو فیزیک آزمایشی مرکز فدرال اتمی روسیه، تغییر نام داد.
پایگاه "سمیپالاتینسک" نیز به دقت برای انجام آزمایش هسته ای آماده شده بود. آنچه که امروز می شود توسط ابر رایانه ها محاسبه و ارزیابی نمود، در آن زمان مستقیما در محل، اندازه گیری و محاسبه می شد. برای انجام این آزمایش نزدیک به 3000 دستگاه ثبت، سیستم های اندازه گیری، انواع ابزارهای دقیق و فشارسنج مورد استفاده قرار گرفته شد. از دیگر مواردی که برای تست قدرت انفجار بمب هیدروژنی در نزدیکی محل حادثه قرار داده شد می توان به ساخت و ساز 190 ساختمان، 7 تانک، 17 نوع سلاح و انواع خمپاره انداز در نقاط مختلف این پایگاه آزمایشی اشاره نمود. همچنین 16 فروند هواپیما نیز در فرودگاهی فرضی در نزدیکی این انفجار قرار داده شدند. تمامی این اتفاقات از آغاز تا پایان در محل هایی مشخص فیلم برداری شدند.
لحظه ی انفجار
انفجار بمب به قدری سنگین بود که تمامی ساختمان های اطراف را تا شعاع 4 کیلومتری نابود ساخت و حتی پل راه آهن 100 تنی که در 1 کیلومتری انفجار قرار داشت تا 200 متر به عقب پرتاب شده بود.
پس از این آزمایش، ایالات متحده نیز بلافاصله برای ساخت بمب هیدروژنی دست به کار شد. ولی در هر صورت این شوروی بود که توانست برای اولین بار بمب هیدروژنی طراحی کند که برای جابه جایی آن نیازی به 3 فروند تریلی نباشد. با این که تکنولوژی ساخت بمب هیدروژنی "صنعتی" با 2 سال تاخیر و در سال 1953 صورت گرفت ولی کماکان همین مسئله دلیل اصلی حفظ بالانس و تعادل قدرت در در زمان جنگ سرد و تا اواسط دهه ی 1980 میلادی بوده است.
وقایع تلخ و جبران ناپذیر
متاسفانه تا سال 1953 هنوز بیانیه و هشداری در رابطه با خطر آزمایشات بر روی شکاف هسته اعلام نشده بود. تقریبا تمامی عملیاتی که بر روی مواد رادیواکتیو انجام می گرفت، بدون حفاظ و خطرناک بوده اند. این مواد خطرناک در کیف، و وسایل شخصی افراد مختلف و بدون آگاهی جابه جا می شدند. باید بدانیم، این که ما امروز از نحوه ی برقراری ارتباط و رفتار با مواد رادیواکتیو آگاه هستیم، برای نسل های پیشن ما بسیار گران تمام شد.
نباید این نکته را نیز فراموش کرد که آزمایش بمب های هسته ای خسارات جبران ناپذیری بر محیط زیست، طبیعت و حتی بدن انسان گذاشته است که این خسارات تا به امروز نیز دیده می شود. تغییراتی که مواد رادیو اکتیو می تواند بر بدن انسان بگذارد تا به امرور به طور کلی کشف نشده است.
بسیاری از حامیان رادیکالی محیط زیست امروزی بر این عقیده اند که آنچه که مسلم است این است که تمامی فجایایی که از انفجارهای هسته ای رخ داده است به خاطر نبود اطلاعات و عدم آگاهی افرادی است که با اقدام خود جان میلیون ها موجود زنده را به خطر انداخته اند. متاسفانه در آن زمان روش دیگری برای آزمایش قدرت شکاف هسته ای وجود نداشته است. جالب است بدانید که به محض این که آزمایشگاه های مخصوص برنامه های هسته ای بوجود آمدند، شوروی برای عدم گسترش و محدود سازی و سپس برای منع کامل انفجارهای هسته ای پیش قدم شد
No comments:
Post a Comment